THE OTHER GUYS (2010)

Μόνο κωμωδίες βλέπουμε αυτές της ημέρες. Συγνώμη, αλλά εκλογές έχουμε, επομένως γιατί να μην το πάρουμε όλο, μαζί με την ταινία, ως αλλοπρόσαλλο κωμικό σερί; Άλλωστε όλοι κέρδισαν (και) φέτος. Το ότι το 50% του λαού σε έντονα πολιτικοποιημένες εκλογές έχεσε τις εκλογές δεν παίζει κανένα ρόλο. Το ότι η κυβέρνηση πήρε 32% είναι Μήνυμα Συνέχειας. Το 30% της ΝΔ είναι Αναγέννηση. Το ότι το δεξιών αντιλήψεων ΚΚΕ φτάνει το 11%, είναι νίκη της αριστεράς, αλλά τελικά μάλλον όχι της Αριστεράς. Και μέσα σε όλη την παράνοια, το ότι τα φασισταριά της χρυσής αυγής πήραν ένα πενταράκι στην Αθήνα, είναι νίκη της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης…

Και πριν είχε έρθει ο Σαμαράς στη ΔΕΘ. Και ζήτησε ψήφο αντιμνημονίου. Και (κατά τας γραφάς) πήρε κάτι αρχίδια να. Και ακολούθησε ο Γιώργος στη Διακαναλική. Με την ψήφο του εκβιασμού. Κι άλλα αρχίδια να. Και τώρα κλαίνε πάνω από την αποχή που τη μεταφράζουν όπως τους καβλώσει…

Το πολιτικό (παύλα) κομματικό μας σύστημα σκληραίνει. Ξόφλησε, αλλά πριν πνεύσει τα λοίσθια θα παλέψει με τις σάρκες του. Εμείς είμαστε οι σάρκες του. Και θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα (μαζικής ενημέρωσης) για να επιβιώσει. Αλλά εμείς, αν τελικά μπορούμε, ας κοιτάξουμε λίγο δίπλα. Την Γαλλία του ενός εκατομμυρίου διαδηλωτών τις προηγούμενες μέρες, την Αγγλία των 50 χιλιάδων διαδηλωτών φοιτητών χτες…

‘Que se vayan todos’ φώναζαν τότε στην εξέγερση στην Αργεντινή.
‘Να φύγουν όλοι’ αυτό σήμαινε…

Υ.Γ. 1 Πολύ γέλιο (και) η ταινία. Δυο μπάτσοι δευτεροκλασάτοι προσπαθούν να γίνουν ήρωες. Θυμίζει και πάλι 90s (ρε λες να έχω εμμονές…), έχει γαμώ τις ατάκες και πολύ δράση. Τίποτα άλλο, αν και μπαίνω στον πειρασμό να αποκαλύψω τις πολλές ξεκαρδιστικές εκπλήξεις της ταινίας, αλλά δεν θα το κάνω.

Υ.Γ.2 Μπορεί να έχω να γράψω κανένα τριβδόμαδο, αλλά θα επανέλθω σύντομα με την ανάλυση του όρου ‘Προεκλογική Τρομοκρατία’. Τον ζήσαμε στον παράδρομο της τελευταίας ομιλίας Καραμανλή το 2009 (02/10), τον αποθεώσαμε σε υπερπαραγωγή την προηγούμενη εβδομάδα. Να ναι καλά το παρακράτος, φτου φτου…